Forum Mikromodelarzy

Dino61

Pewnie że "dekiel", a co Maćku dusza "zajączka" się w Tobie odezwała

.

valpurgius

Niee, mnie do rezerwy po studiach wrzucili więc mnie ominęło. Miałem mieć przeszkolenie po 2 roku, to mnie WKU nie wezwało po części teoretycznej na część praktyczną, a potem się nie domagałem Wink

Sławek

Ja zapisałem się na szkolenie na lipiec 2002 i od tamtej pory do mnie nie napisali. Chyba mnie nie chcą Crying or Very sad

. Co zrobić...

Dino61

Dżizus maria, jak oni (MON) was wszystkich traktują. CI co chcą, to nie mogą iść, zaś Ci co nie chcą to muszą iść. Beznadzieja, ta demokracja Laughing

. Ja na szczęści mam to już po za sobą, "Ku chwale Ojczyzny" Laughing

. Zresztą teraz to nawet i mnie "Leśnego dziadka" Laughing

nawet do rezerwy nie chcą powołać po 28 latach. Nawet to i dobrze, bo by mnie się już nie chciało Cool

. Chyba, że by zrobili łapankę

.

Kat

-----Ogłoszenie-----

Zapraszam do kontynuowania tematu Smile

-----/Ogłoszenie-----

Toff

Ja za to miałem kilka skromnych przygód z WKU - w sumie niegroźnych, ale co się nastresowałem to moje Razz

Już na początku było ciekawie, gdy na komisji poborowej dostałem A, co przy moim wzroku i innych wrodzonych brakach było dla mnie zaskakujące. Potem gdy już studiowałem przyszło któregoś pięknego dnia pisemko z wezwaniem do stawiennictwa w celu powołania do WP. Trochę się spociłem z nerwów, na szczęście okazało się, że zwyczajnie zapomniałem dostarczyć zaświadczenia o studiowaniu. Dwa lata później - to samo Razz

Ale najbardziej spociłem się gdy jakieś pół roku po studiach przyszedł kolejny list z WKU. Już myślałem że wstąpię w szeregi gdy okazało się, że to wezwanie do stawiennictwa celem przedłożenia dyplomu Smile

I przepisano mnie do rezerwy Smile

Kat

Te walentynki z WKU to potrafią podnieść ciśnienie Smile

Mi swego czasu przysyłali co roku. I jak wchodziłem do jednego pokoju żeby przedstawić zaświadczenie, to osoby tam siedzące straszyły mnie że zdążyłem w ostatniej chwili, że już mi mieli bilet wysyłać i w ogóle to że wszyscy sie tylko migają i nie ma komu słuzyć.

Przy okazji wchodziłem też do pokoju obok żeby się zapytać oficera od powołań, czy jak bym tak ewentualnie chciał, to czy mógłbym iść do jakiejś fajnej jednostki. A on mi na to że wojsko ma tylu kandydatów, że sobie wybierają tylko najlepszych, a ja ani nie ma dobrej szkoły, ani stanu zdrowia, ani żadnych dodatkowych kursów, o znajomościach nie wspominając, i że nie mam szans na wojsko bo jest 15 kandydatów na jedno miejsce Smile

Zawsze mi się z tego chciało śmiać Smile

Niby jedna instytucja, jeden budynek, a nie potrafią zeznań ustalić Very Happy

Pozdrawiam

MacGregor

Z wszystkich dyskutantów widzę, że jedynie Dino naprawdę odsłużył swoje, hahaha
Cała reszta otarła sie jedynie o przedsionek wojska, czyli rzecz kończyła się na WKU.
No, ja jestem z tych, którym nie udało się uniknąć służby zasadniczej. Było to w latach 1990-1991. I nie, abym żałował! Takiego wojska może mi wielu pozazdrościć. Najdłuższe wakacje w moim życiu nad morzem! 18 miesięcy w Ustce, Marynarka Wojenna ale... na tamtejszej modelarni

Jej, ile tam się historii wydarzyło, dłuuuuugo by opowiadać...
Niczego nie żałuję! A kilku "Towarzyszy Broni" mam po dziś dzień za przyjaciół swych

jacekolo

Kat

Grzegorzu, to może podzielisz się z nami którąś ze swoich historii?

MacGregor

Kacie, takie historie to nie na pisanie raczej, to na gawędy przy złocistym płynie na jakiejś imprezie, hahaha

Co do modeli, to produkowaliśmy najczęściej taką cepeliadę, że aż wstyd mówić. Ale takie było zapotrzebowanie. ORP "Orzeł" III powstawał na zasadzie produkcji seryjnej - po ok. 20 sztuk tygodniowo. Najwięcej pracy wymagał żaglowiec "Iskra" II, którą budowało się o wiele dłużej. Jedną taką "Iskrę" dostał od nas dawny dowódca PMW adm. Kołodziejczyk, w tym czasie był już Ministrem Obrony Narodowej (krótko). Natomiast ja znalazłem się na samej modelarni dzięki modelowi ORP "Grom", którego modelarnia miała za zadanie w tempie expressowym wykonać, a nikt tam nie miał ani planów ani pomysłu jak to zrobić. Model miał być piękną redukcją w skali 1:100 i jego przeznaczeniem było popłynąć na pokładzie ORP "Warszawa" do Narviku, by tam z okazji 50 lecia jego zatopienia zostać podarowanym przez naszą MW muzeum w Narviku.

Puszczono mnie do domu na przepustkę, z której przywiozłem do Ustki stosowne i potrzebne materiały, model powstał w tempie naprawdę zawrotnym, a ostatniego wieczoru, kiedy doklejałem już banderkę i chcialem oblać swoją robotę bynajmniej nie szampanem - kolega bawiąc się żonglerką sporej wielkości pilnikiem wbił mi ów pilnik na jakieś 5 cm w burtę "Groma"... Miałem ochotę zamordować "kolegę"! Model miał zostać nazajutrz odebrany przez kierowcę z Gdyni, a tu w burcie tkwi torpeda w postaci pilnika!!! Prawie do rana trwała akcja ratowania "Groma", ale został on uratowany i o 9:00 rano gablota z modelem pojechała jak należy do Gdyni bez widocznego śladu pilnikowania

Mam nadzieję, że model ten stoi jeszcze w muzeum w Narviku...

zibi

och Wy q... wojskowi, to ja w tych złych czasach na ochotnika, a Ten se modeliki lepił, ciekawe czy choć raz spał z "uziemieniem" "marynarz" hmmmmm... choć to lepsze niz obecnie - kolega mego brata za półtora roku wystrzelił 3 słownie trzy pociski we Wrocławiu, och dawne dzieje.

MacGregor

zibi, czyżby jakowaś zazdrość przez Ciebie przemawiała? Zapewniam Cię chłopie, że zanim trafiłem na modelarnię, przeżyłem dwa miesiące unitarki. A fala była falą i nie było zmiłowania... Wystarczy obejrzeć KROLLA, tam ciut widać - a jeszcze lepiej SAMOWOLKĘ.

zibi

oj bes urazy mnie sie raczej juz chce "na gawędy przy złocistym płynie na jakiejś imprezie" tylko cobyś był!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!